تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی.«غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند...و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم.
ای تو آغاز ،
تو انجام ، تو بالا ، تو فرود
ای سراینده ی هستی سر هر سطر و سرود
بازگردان به سخن دیگر بار
آن شکوه ازلی ، شادی و زیبایی را
داد و دانایی را
تو سخن را بده آن شوکت دیرین ، آمین
نیز دوشیزگی روز نخستین ،
آمین.......
- برای انسانهای بزرگ بن بستی وجود آنها بر این باورند که یا راهی خواهند یافت یا راهی خواهند ساخت.
- وقتی انسان آرامش را در وجود خود نیابد ، جستجوی آن در جای دیگر کار بیهوده ای است.
- سعی نکنیم بهتر یا بدتر از دیگران باشیم ، بکوشیم نسبت به خودمان بهترین باشیم.
- بهترین خوشبختی ها یاری به دیگران است.
- تنها با از خود گذشتگی برای دیگران می توان جاودانه شد.
- هیچگاه امید کسی را ناامید نکن شاید امید تنها دارایی او باشد.
- اگر دراولین قدم موفقیت نصیب ما می شد ، سعی و عمل دیگر معنی نداشت.
- معلم نفس خود و شاگرد وجدان خویش باشید.
- اغلب آنهایی پیروز و موفق می شوند که کمتر تعریف و تمجید شنیده باشند.
- برای برداشتن کوه باید از سنگریزه های آن شروع کرد.